به نام هستی بخش دانا
مددکار اجتماعی آناناس پرورش می دهد!
مددکاران اجتماعی چه می کنند؟ در کارِ ما کیفیت بر کمیّت ارجحیت دارد که قصد دارم برای درک بهتر موضوع، مثالی تمثالی بزنم تا خوانندگان محترم ذهنیت واقع بینانه تری نسبت به شغل مددکاری اجتماعی کسب کنند.
مددکاران اجتماعی چه می کنند؟
دو شخص را در نظر بگیرید که یکی سبزه عید و دیگری آناناس پرورش می دهند ؛ گرچه سبزه عید بدون زحمت و به سرعت محصول می دهد و می توان در تعداد انبوه پرورشش داد که زیبایی و دلنشینی و چشم نوازی خاص خودش را دارد لیکن سؤالاتی مطرح می شود به این مضمون که:
عمر مفید و خاصیت سبزه عید چقدر است؟
آیا قابل خوردن است؟
آیا دارای خواص درمانی است؟
آیا منفعتی برای زندگی انسان دارد؟
یا صرفاً مناسبتی و موقتیست؟ و این در حالیست که برای پرورش آناناس باید زحمات زیادی را متحمل شد و به صورتی خاص و ویژه از آن مراقبت کرد تا بعد از سه سال میوه بدهد که باید گفت این زحمت و انتظار ارزشمند است زیرا حاصل، میوه ای سراسر خوشمزه، شیرین، با ماندگاری بالا و خواص درمانی فوق العاده می باشد و این دقیقاً تفاوت شیوه کاری مددکاران اجتماعی با گروه های جهادی، مراکز نیکوکاری، خیریه ها، سَمَن ها و … می باشد.
که باید بگویم تفاوت اصلی در نیّتِ خیرِ حمایت از مستضعفین نیست بلکه در نوع تفکر، برنامه و اجرای آن است.
به این صورت که در مراکز یاد شده، کارها را به صورت هیجانی، مقطعی و موردی انجام می دهند که در کوتاه مدت مانند یک مُسَکِن، مؤثر می‌باشد که مردم این اثرگذاری را به چشم می بینند و از آن استقبال می کنند که بیشترین مانور تشکّل های نام برده بر روی بسته های مواد غذایی می باشد که در واقع هدر دادن منابع مالی می باشد و این فعالیت های خیرخواهانه کارساز نیست و نه تنها دردی از مددجویان دوا نمی کند بلکه بعد از کمکی مقطعی او را در همان وضع رها می کنند با این تفاوت که مددجو بیش از پیش نیازمندتر، ناتوان تر، وابسته تر و ذهنش تُهی از توانمندی و عزتمندی و در اصل تن پرور شده زیرا کارهای مقطعی همانند این است که فردی تشنه را تا لب چشمه می برند و او را تشنه تر باز می گردانند که این نوع حمایت های مقطعی نه تنها مثمرِثمر نیست بلکه در دراز مدت باعث ایجاد آسیب های اجتماعی زیادی می شوند.
امّا شیوه کاری مددکاران اجتماعی چگونه است؟
مددکاران اجتماعی به صورت ریشه ای برنامه ریزی می کنند و شاید بتوان اینگونه اذعان داشت که یکی از دلایلی که کار مددکاران اجتماعی مانند پلو قیمه دادن تشکل های یاد شده به سرعت به چشم نمی آید بخاطر نوع زمان بندی و حساسیت و دقت بالای کارهایشان است که باید گفت برنامه کوتاه مدتشان بین ۶ ماه الی ۲ سال، میان مدت بین ۳ الی ۱۰ سال و بلند مدت بین ۱۰ الی ۲۰ تا ۳۰ سال می باشد که به صورت مرحله به مرحله و با پیوستگی و صبر و حوصله زیاد انجام می شود که حکم درمان کامل را دارد.
مددکاری اجتماعی، عملی مبتنی بر علم است که از هرگونه تصمیمات و عملکرد هیجانی و شتاب زده و جهت گیری و قضاوت و نژاد پرستی و… به دور است.
می خواهم برای اینکه بهتر مطلب را ارائه کنم یک مثال ساده بزنم، یک زوج جوان مددجو را در نظر بگیرید، حال می خواهیم بررسی کنیم تشکل های یاد شده و یک مددکار اجتماعی چگونه از ایشان حمایت می کنند:
اول به سراغ حمایت تشکّل ها می رویم.
نوع حمایت تشکّل ها بستگی به قدرت مالی و تشکیلاتی آنها دارد که یا همه امکانات را برای زوج مذکور فراهم می کنند یا امکاناتی که در توانشان باشد.
در آخر هم بعد از خدمت‌رسانی، ارتباط بین تشکل و زوج قطع می گردد لیکن یک مددکار اجتماعی ضمن تلاش برای فراهم کردن امکانات مورد نیاز زوج جوان، خدمات و حمایت ها و ارتباطش با ایشان حداقل در پنج سال اول ازدواج همچنان ادامه دار است و در این زمان حساس که درصد چشمگیری از آفتِ اجتماعیِ طلاق به دلیل عدم آگاهی زوجین جوان نسبت به معقوله زندگی مشترک اتفاق می افتد با آموزش ها و مشاوره های خود پیرامون روابط زناشویی، روابط جنسی، مهارت های ارتباطی، مهارت های فردی و … کمک به استحکام پایه های زندگی این زوج جوان می کند و معمولاً بعد از آن هم در مبحث حساس و مهم فرزند پروری آنها را مورد حمایت، مشاوره و آموزش های خود قرار می دهد.
به همین دلیل معتقدم :
“مددکار اجتماعی آناناس پرورش می دهد”
